zaterdag 6 juni 2015

T-rex.

Ik heb vannacht een nachtmerrie gehad. Ik was helemaal alleen op de wereld, het regende heel hard, was kletsnat, en ik moest door een donker bos. Plots stond er een T-rex voor mij en ik had niets in mijn handen behalve een grote bos bloemen !? Je gelooft het of niet maar hij heeft de bloemen aangenomen, opgegeten en is weggegaan.

Ik denk dat de week iets te druk is geweest, het tempo van deze week lag dan ook hoog, heel hoog!
En nog was het niet hoog genoeg, nog zijn er zoveel dingen die moeten gebeuren en moeten worden gedaan.
Ik heb het advies gekregen om toch hier en daar een rustpunt in te bouwen, al is het maar 5 minuten. Dat ga ik ook proberen vanaf vandaag, want ik voel inderdaad dat mijn lichaam last krijgt van het hoge tempo en stressniveau. Mijn geest niet, die werkt tegen 500 per uur, mijn lichaam ga ik vanaf vandaag tegen 400 per uur laten werken.

Vandaag ga ik mijn gansjes los laten, de deur van de kraamkliniek wordt opengezet en ze mogen de wijde wereld in, ik hou mijn hart vast maar tegelijk ben ik heel fier. Ik heb ze alle 5 groot gekregen, dat had ik nooit verwacht en durven hopen. Nu moet ik op zoek naar een nieuw huis voor hen want ik kan onmogelijk 7 ganzen houden (hoe graag ik dat ook zou willen), nog een maand mogen ze bij hun mam en pap blijven en dan gaan ze hopelijk naar hun nieuwe thuis!

De zaterdagboodschappen staan ook op het programma, alsook de dierenwinkel want het diereneten moet aangevuld worden, nog een 12tal nieuwe slaplantjes om mijn 'slabestand' in evenwicht te houden en vanavond staat de barbecue van de voetbal van het toekomstig 'Kessel United' op ons te wachten.

Ik ga proberen vandaag de pc niet teveel aan te zetten (uit laten is een utopie), mijn mail niet te veel te checken en me op mijn tuin en beestjes te concentreren.

Eddie en Leo liggen rustig op hun matje naast mij, ik ga ze zo dadelijk heel blij maken want Herbert (de man van Karin) heeft iets lekkers voor ze meegegeven, onze honden hebben zijn hart gestolen, vooral Leo, en af en toe koopt hij iets dat zijn eigen hondje 'zogezegd' niet lust en dat is dan voor Leo en Eddie, dus die zijn weeral met 'hun gat in de boter gevallen'.
Ons Fientje ligt op haar troon, sinds ik de kattenpaal in het midden van de woonkamer heb gezet is dit haar vaste stek.

Terwijl ik mijn blog schrijf, omringt door mijn beestjes voel ik mezelf tot rust komen, volgens mij valt de blog onder de adem en rustpauzes, het is inderdaad ook een beetje een uitlaatklep. Ik ga me aankleden en naar de beestjes, voor alle veiligheid zal ik maar een bosje bloemen plukken en meenemen, voor het geval dat de T-rex me staat op te wachten.........
Dit was hem, die stond voor mij!

Zo groot al, straks foto's zonder net!

Eddie en Leo, wachten op het commando om te snoepen. Dank u Herbert!

Fien op haar troon!


Ga (terug) naar onze website www.keukenhuis.be