Opgelucht!

Ik ben opgelucht!
Patrick heeft me net gebeld en zijn stem klonk heel goed en vertrouwd in mijn oren.
Ondanks al zijn breuken en de operatie was hij mij al aan het opbeuren en weet je wat hij zei?
'Alles komt goed!'
Dat deed deugd en ik ben een pak geruster nu ik hem heb gehoord.

Het was een nare dag.
De kippen zijn uit hun hok ontsnapt, we hadden het net te laat gezien en.... Eddie had er eentje vast.
Hij heeft haar gelukkig direct losgelaten maar ze is wel gewond.
Dus heb ik de wonde ontsmet en een kippenhospitaaltje gemaakt.
Ze zit nu op de tafel in een plooibak, met daarbovenop een omgekeerde wasmand en daarboven op een zware pot want Fien zou wel eens op de tafel kunnen springen en de wasmand eraf duwen.
Eddie en vogels gaat niet goed samen, ik ben er wel op aan het trainen.
Ik neem hem mee in het kippen hok en tussen de ganzen en daar moet hij gaan liggen, lukt perfect, maar zodra er eentje op de loop gaat of een ander geluid maakt en vooral natuurlijk als ik net niet in de buurt ben, loopt het mis.
Ik blijf trainen, we zijn al zover dat hij ze nu al onmiddellijk loslaat, wie weet komt er ooit een tijd dat ik een foto kan nemen van Eddie met een kip op zijn rug, dan pas is de missie geslaagd!

De strijk is er ook door, dat is ook altijd een opluchting.
Ik vind strijken één van de meest depressief makende dingen die bestaan.
Terwijl ik strijk, denk ik na, begin ik te piekeren. Als de strijk gedaan is doe ik altijd een toertje langs mijn beestjes om mezelf op te beuren maar op dagen zoals vandaag wanneer er veel in mijn hoofd rondgaat, helpt er weinig.
Ik heb eens de raad gekregen om tijdens het strijken mindfulness oefeningen te doen, maar na 5 minuten heb ik het wel gehad om mijzelf te concentreren op hoe het strijkijzer in mijn hand voelt en hoe ik de stoom zie en hoor. Ofwel heb ik de oefeningen niet helemaal door, kan ook natuurlijk maar met de strijk ben ik een paar uur zoet en mijzelf een paar uur concentreren op het strijkijzer dat is teveel gevraagd van mijn altijd zwoegende hersenpan!
Gelukkig heeft het telefoontje van Patrick de nodige opluchting gebracht, ik zie het terug wat rooskleurig en kan weer aan een nieuwe werkweek beginnen!

het kippenhospitaal

 

Eddie op Paulines schoot!

En de gansjes maar groeien!