Kunst!

Volgens Geert hebben we kunst in de tuin. Mijn schaapjes Stans en Jet doen zich met plezier te goed aan alles wat groen is. Spijtig genoeg wil dit ook zeggen dat ze aan mijn fruitboompjes knabbelen die in hun weitje staan, de onderste takken, de stam, ze zouden het niet overleven, tenzij...
Ik heb het creatieve deel van mijn hersenen even aan het werk gezet en na verschillende pogingen van inpakken met jutte (knabbelde ze gewoon doorheen), afbakenen met een omheining (zette ze gewoon hun poten op en als berggeiten klommen ze hier op) heb ik het gevonden!
Ik heb dampkapflexibels doorgesneden en rond de boomstammen geplooid, het glanst door de zon, maakt lawaai door de wind en als de schaapjes er tegen komen kraakt het heel hard en dus... mijn fruitboompjes worden met rust gelaten.

Ik vind het geen zicht maar Geert en ook onze buurvrouw vinden het heel kunstig :) en het werkt!
Zo heb ik onlangs ook een systeem gevonden om de ganzen in alle rust te laten eten want het graan van de ganzen is ook zeer geliefd door Stans en Jet waardoor er voor de ganzen niet veel overbleef.
Na het proberen van een vijftal verschillende etensbakken zonder succes, heb ik een 'hooiruif' omgekeerd vastgemaakt aan de stal. De schaapjes kunnen hier niet door met hun hoofd maar de ganzen wel! Graan onder de ruif en... Opgelost!
Ik ga er een patent op nemen denk ik!

Creatief omgaan met 'problemen' heeft zo zijn voordelen! er zijn weinig dingen waar ik uiteindelijk geen oplossing voor vind, de aanhouder wint en zeker de creatieve aanhouder.
Ook in het Keukenhuis gebruik ik mijn creatieve kant vaak om tot een oplossing te komen. Ik hoop dan ook vandaag bevestiging te krijgen voor het plaatsen van 11 granieten werkbladen waarbij onze planningsdienst over het hoofd heeft gezien dat deze voor 1 juli in orde moesten zijn. Duimen maar dat de aanhouder wint! Als het niet lukt zal mijn ontgoocheling groot zijn, maar mezelf kennende zoek ik dan weer verder naar een andere oplossing.

Ik zie door het raam mijn gansjes al staan wachten op hun ontbijt. Ze eten de oren van mijn hoofd, mijn familie gans. Mijn vijf kleintjes groeien dan ook als kool. Ze komen ondertussen stuk voor stuk uit mijn hand eten, vooral als ik ze een bladje sla geef staan ze in een rijtje aan te schuiven. Nog eventjes en dan gaan ze naar hun nieuwe thuis want ik heb echt niet de mogelijkheid om ze te houden. Nog niet aan denken Leen!

Sander komt zondag thuis, eindelijk, ik begin hem serieus te missen. Als welkomthuis ga ik mijn creatieve kookkant nog eens laten werken. Dit weekend trakteer ik jullie dus weer op een lekker creatief receptje!
Tijd om naar het werk te vertrekken! Tot de volgende!

Al half zo groot als mama!